Po tym jak w pierwszej połowie XIX w. zmechanizowano wszystkie dotąd ręcznie wykonywane prace, w drugiej połowie tego wieku rozwinęła się przemysłowa produkcja surowców w oddzielnych celulozowniach. Tym samym rozdzielono wytwarzanie surowców od produkcji papieru.

Przestrzeń czasową od początku drugiej połowy XIX w. aż do połowy XX w. wypełniono zwiększaniem szerokości i szybkości maszyn papierniczych oraz niezliczonymi ulepszeniami tych maszyn. Napęd elektryczny zastąpił parowy i wodny. Skonstruowano dalsze typy maszyn papierniczych przeznaczonych specjalnie do produkcji określonych wyrobów, i tak maszynę papierniczą z sitem okrągłym, która jest zasadniczo używana do produkcji kartonu, maszynę do produkcji lekkich papierów w tym również toaletowego, maszynę papierniczą samoodbierającą. Do wytwarzania kartonu skonstruowano też maszyny mające kilka długich sit lub sita długie i okrągłe, przez co możliwe jest produkowanie wielowarstwowych wyrobów. Szerokość robocza maszyn rosła z 85 cm w 1830 r. do 770 cm w 1930 r., szybkość wzrosła z 5 m/min do 500 m/min.

Obok postępu w maszynach przemysł celulozowo-papierniczy po 2 wojnie światowej otrzymał też znaczny impuls w postaci techniki pomiarowej i sterującej. Rozwój ten doprowadził do stworzenia systemów elektronicznego przetwarzania danych oraz sterowania procesem, które z początkiem lat 60-tych znalazły zastosowanie również w przemyśle celulozowo-papierniczym. Nowoczesna technika pomiarowo-sterująca daje papiernikowi coraz większą możliwość automatyzacji procesu produkcyjnego a tym samym zapewnienia wyrobom jednolitości. Monitoring nie ogranicza się tylko do procesu produkcyjnego, lecz obejmuje też same maszyny papiernicze.

W dążeniu do polepszenia tworzenia się wstęgi papieru szczególnie przy wysokiej szybkości roboczej powstał w 2 połowie XX wieku cały szereg nowoczesnych maszyn, które pracują według nowych zasad tworzenia arkusza. Należą tu między innymi maszyny z podwójnym sitem do produkcji papieru i kartonu, hydrauliczny zespół formujący dla długowłóknistych materiałów. Maszyny papiernicze, ich prędkości robocze a tym samym też zdolności produkcyjne są coraz większe. Szerokość robocza sięga teraz 10 m, prędkość robocza dochodzi do 2000 m/min. Dotąd najbardziej wydajna maszyna papiernicza została uruchomiona w 1997 roku w Austrii (produkcja roczna 500000 ton papieru).

Ale rozwój nie ogranicza się tylko do względów ilościowych, lecz również jakościowych. Wymagania stawiane papierowi rosną. Porównując dzisiejszy papier ze swymi poprzednikami widzimy ogromny wzrost jakości. Trzeba to tym bardziej cenić nie tylko dlatego, że dzisiejsze papiery są produkowane ze znacznie większą szybkością, lecz że dzisiejsza sytuacja surowcowa zmusza do tego, by wykorzystywać też gorszej jakości drewno i odpady. Nacisk ekologów doprowadził w końcu lat osiemdziesiątych do wprowadzenia w stu procentach bezchlorowego wybielania celulozy. Po 200 latach tlen i nadtlenek wodoru zastąpiły silnie trujący chlor.

Rozwój produkcji papieru od swych początków do dnia dzisiejszego jest odbiciem wynalazczości ludzkości na drodze od papirusu do papieru XXI w. Również w czasach nowych mediów elektronicznych, papier nie stracił na znaczeniu - wprost przeciwnie! Wymagania co do ilości i jakości będą jeszcze przez długi czas rosnąć.
Być może zechcą Państwo wydrukować sobie tę lub jakąś inną stronę tej publikacji.....